●Përshëndetje

​

2011 ishte një vit i paharrueshëm për shumë njerëz në Japoni, me Tërmetin e Madh të Japonisë Lindore më 11 Mars.

Viti 2011 ishte gjithashtu viti në të cilin Revolucioni i Jaseminit, i cili filloi me vetëdjegjen e një të riu në Tunizi, u përhap në Libi, Egjipt, Jordani, Siri, Afrikën e Veriut dhe Lindjen e Mesme.

Kjo ngjarje e madhe mori edhe jetën e shumë njerëzve.

 

Dy të rinj shfaqen në “Hanako no Omuko-san”. “Hanako” është vajza që ra gjysmë ziles për t’u thënë njerëzve se kishte goditur cunami. “Nëna e Hanakos” kishte një tezgë që shiste fruta dhe perime për të mbijetuar duke u shkatërruar nga policia Një i ri që i vuri flakën vetes. Ata takohen në jetën e përtejme, "Bota e Holandës" dhe janë të lumtur të bashkuar.

 

Kryesisht në Yamagata, ekziston një zakon i quajtur "Mukasari Ema" në të cilin kur një burrë dhe një grua e pamartuar vdesin, ata vizatojnë një dhëndër dhe nuse fiktive dhe i kushtojnë një emë tempullit, duke përshkruar skenën e ceremonisë së dasmës së të ndjerit.

Ky zakon lindi nga besimi i prindërve se martesa është ngjarja më e lavdishme dhe më e mbarë për një person. E bëra këtë punë me dëshirën e familjes së të ndjerit për ta lumturuar sa më shumë të ndjerin.

Që nga ngjarjet e vitit 2011, do të doja ta interpretoja këtë pjesë me shpresën që të dy të ndjerit dhe të gjallët të shërohen së bashku dhe të mund të ecin përpara.

​

​

 

● Rreth punës

​

2011. Një vit i paharrueshëm për arabët dhe japonezët. Tërmeti i madh në Japoninë Lindore.

Pranvera Arabe. Ndodhi në të njëjtin vit. Bouazizi, një i ri që i vuri flakën vetes në Tunizi. Hanako, një grua që vdiq nga cunami në Minamisanriku. së bashku pa dashjeaksident. jetë të humbura.

Udhëtimi i një të riu në kërkim të një bashkëshorti. Një histori që lutet për shpirtrat e tyre.

​

■Histori/skenar origjinal: Makiko Sakurai

​

■ Stafi / Cast

Makiko Sakurai (duke kënduar, duke folur)

Fshati Shiobara Niwa (Nagauta, Tregim)

Kineya AsaYoshi (shamisen)

Junzo Tateiwa (Darbukka,rec)

​

Dizajni: Zvogëloni Partnerët e Dizajnit

Prodhimi/Operacioni: Maripla

​

Kokeshi Joruri "Hanako Omuko-san" Përmbledhje e Performancës

Data dhe ora 22 Prill (E shtunë) Hapur 16:00 Fillimi 16:30 (Planifikuar për të përfunduar në 18:00)

●Vendi: Jiyugaoka Mardi Gras

●Vendndodhja: Libre B1, 5-29-10 Okusawa, Setagaya-ku, Tokyo

Çmimi: 5,000 jen paraprakisht, 5,500 jen në ditë (përfshin kutinë e drekës)

​ *Rezervimi me prioritet anëtari nga 1/26, shitje të përgjithshme nga 1/31 Bileta Kodi P: 517618

*20 personat e parë që bëjnë një rezervim do të marrin një "kokeshi shkopinj pushimi" të blerë në Matsushima, prefektura Miyagi.

Pyetjet: Makiko no Kai Sekretariati (makikoclub2022@gmail.com/ 090-9236-0836)

● Rezervimi: Formulari i aplikimithttps://www.sakurai-makiko.com/blank-6/hanako

​

●Sinopsis
 

Në Tohoku (kryesisht në Yamagata), besohet se ata që vdesin të pamartuar janë ata që kanë më shumë keqardhje. Prandaj, ekziston një zakon që t'i kushtohet një tempull një fotografi kushtimi të vjehrrës ose gruas fiktive fiktive dhe një të pamartuari të vdekur që jep një mesazh urimi. .

 

Një pranverë, Hanako u gëlltit nga cunami dhe vdiq. Thuhet se nëse varrosni dhëmbin e një personi të vdekur në majën e Yamadera, do të jeni në gjendje të shkoni në parajsë sa më shpejt të jetë e mundur. Prindërit e Hanakos dhe motra e saj e vogël Sakura mbajnë dhëmbët e Hanakos lart në tempullin malor.

Rrugës Hanako takon një plak që shet kukulla kokeshi. Në mesin e kukullave kokeshi të shitura nga gjyshi, ishte një kukull Kokeshi e ngjashme me Hanakokuri. Sakura nuk kishte para, por disi arriti të negocionte me gjyshin e saj dhe në këmbim të kapëses së flokëve të Sakura, asaj iu dha një kukull kokeshi që i ngjante motrës për një natë.

 

Duke mbajtur kukullën kokeshi, Sakura ra në gjumë. Onee-chan Hanako shfaqet në ëndrrën e saj dhe shkon në perëndim për të gjetur nënën e saj. Më pas takoj një të ri që vdiq atje. Një i ri që i vuri flakën vetes në moshën 26-vjeçare për të protestuar kundër vandalizimit të policisë në një tezkë fruta-perimesh.

Të dy folën për vendet e njëri-tjetrit për një mijë e një netë dhe vendosën të bënin një ceremoni martese. Njerëzit u mblodhën për të kënduar këngët kombëtare të njëri-tjetrit dhe u bë një festë e gjallë.

Sakura ishte ndarë nga prindërit dhe flinte vetëm me një kukull kokeshi.

 

Të nesërmen në mëngjes, Sakura shkon te plaku që shet kukulla kokeshi për t'i kthyer ato, por atje nuk ka asnjë plak apo kukulla kokeshi, vetëm një shpellë e madhe. Sakura la kokeshin atje dhe la Yamadera.

 

Atë natë, Sakura ëndërron përsëri Hanakon. Po tregoj flokun me lule qershie qe i dhashe plakut qe kishte veshur Shiromuku. Kukullën kokeshi që Sakura mbante mbrëmë në duar tash e mban motra e saj.

“Një vajzë që merr një kukull kokeshi nga gruaja e saj, me siguri do të takojë një grua të mirë.